هنر نزد ایرانیان است و بس

ملتی‌ هستیم مدّعی به شناخت هنر. هنر در دست ما هم بیش نیست و مدام هم باید به زبانش بیاریم که مبادا اگر نکنیم به خطر بی‌ افتد. در میون خودمون هم، مابین چند قمییتی که هستیم نون عجیبی‌ به هم قرض میدیم که فلان قوم آقا نگاه دارندهٔ هنر هست و بوده و اگر به خاطر اینها و آنها نبود آقا، هنر اصلا از دست ما ایرانی‌ها برای همیشه رفته بود. من نمی‌دونم کدوم قوم بی‌ هنر تر و بی‌ مایه تر از کدوم یکی‌ در میان ماست که به هر وری که نگاه می‌کنم یک فرومایه بد از یک فرومایه میبینم! اگر این ملت هنر منده، من گند زدم توی اون هنر!